เรื่องของชั่วโมงแรก

ชั่วโมงแรกของวิชาการเขียนบทความและสารคดี วันนี้เราไม่สบายช่างงั้น แต่ก็ไปเรียนไม่อยากขาดเรียน ไปถึงก็ไม่มีอะไรมาก อาจรย์พี่เล็กก็แนะนำเนื้อหาที่เรียน และก็บอกถึงสัดส่นคะแนน มอบหมายงานสองชิ้น คือ การเขียนบันทึกน่าจะเป็นการเขียนแนวอิสระนะไม่จำกัดหัวข้อส่งไม่ต่ำกว่า 10 ครั้ง ส่งไม่เกินประมาณวันที่ 24 กันยายน 2552 ที่จำได้นะ และก็ชิ้นที่สอง ให้นักศึกษาหาเรื่องสั้นมาส่งคนละหนึ่งชิ้น เพื่อนๆกับอาจรย์พี่เล็ก ก็ไปบรรณสารกัน แต่เราไม่สบายกับมานอนที่ห้อง แย่จริง พูดถึงการเขียนบันทึกส่ง เป็นปัญหาสงสัยกับเรามาก เพราะไม่รู้จะบันทึกยังไง บันทึกใน web อะไร ก็เลยบันทึกช้าไปหน่อย พูดถึงว่าจะกลับมานอน แต่ก็ไม่ได้นอน เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด ต้องกลับบ้านด่วน ต้องขับรถมอเตอร์ไซต์ไปสถานีรถไฟด่วน เพื่อซื้อตั๋วและนั่งรถกลับอุบลราชธานี นั่งรถตั้งหกชั่วโมง แต่พอตั้งสติได้ ก็ทิ้งตั๋วและไม่กลับดีกว่า กลับไปนอนักและตั้งสติดีกว่า ส่วนเรื่องอะไรนั้ยไม่ขอกล่าวถึงงนะค่ะ แต่อยากบอกไว้อย่างสำหรับทุกคนที่อ่านบันทึก ไม่ว่าอะไรจะเกืดขึ้นจะร้ายแรกแค่ไหน ขอให้เราตั้งสติก่อน คิดพิจจารณาดีๆ ก่อนที่พูด ทำอะไรลงไป ว่าดีหรือยัง อย่างทำเพราะอารมณ์ เพราะผลที่ตามมาอาจเป็นผลร้ายแก่ตัวเอง และคนอื่นอาจมองเราไม่ดีอีกด้วย และอย่างรักใครมากกว่าตัวเอง รักและแครืความรู้สึกของตัวเองบ้าง ความรักไม่จำเป็นต้องเป็นความรักแบบแฟนหรือชู้สาวเสมอไปถึงจะมีความสุขที่จริงในชีวิต แต่ความรักจากพ่อแม่นั้นสิเป็นความรักที่จริงในชีวิต และไม่มีวันลดลงหรือหายไปจากตัวเรา พอตั้งสติได้ก็ขับรถกลับมามหาลับและเข้าหอนอนพัก เพราะไม่มีแรงจะสู้หรือจะทะเลาะกับใครได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คิดเสมอคือนอนพักก่อน ใจเย็นๆ แล้วอะไรทุกอย่างก็จะดีขึ้น